در شرایطی که دور جدید مذاکرات هسته ای ایران و 1+5، فردا در ژنو برگزار خواهد شد، مواضع طرف های حاضر در این مذاکرات موضوع بسیار مهمی است که در تعیین سرنوشت گفت و گوها تأثیری مستقیم خواهد داشت. خبرگزاری «آسوشیتدپرس» در مطلبی به بررسی مواضع طرفین، مقدمات مذاکرات و تاریخچه این گفت و گوها پرداخته است.

 

به گزارش «تابناک»، خبرگزاری «آسوشیتدپرس» یکی از مطالب امروز خود را به مواضع طرف های حاضر در مذاکرات ژنو اختصاص داده است. در این مطلب به جز بحث مواضع، پیشینه و دورنمای مذاکرات نیز مورد اشاره قرار گرفته است.

 

بازیگران

 

تیم مذاکره کننده ای که در مقابل هیئت ایرانی قرار خواهد گرفت، از دیپلمات های آمریکا، روسیه، چین، انگلیس، فرانسه و آلمان تشکیل شده است. این گروه به عنوان 1+5 شناخته شده می شود؛ زیرا از پنج عضو دائم شورای امنیت به اضافه آلمان تشکیل شده است. کشورهای اروپایی ترحیج می دهند از این گروه با عنوان 3+3 نام ببرند.

 

روسای هیئت های گروه 1+5 را مدیران سیاسی و یا مقام های همتای آن تشکیل می دهند که مستقیماً با وزیر خارجه کشور خود در ارتباط هستند. ریاست هیئت ایرانی بر عهده جواد ظریف، وزیر خارجه کشور است. اما به جز جلسه مقدماتی، بقیه مذاکرات به ریاست عباس عراقچی، معاون وزارت خارجه ایران برگزار خواهد شد.

 

برگزار کننده مذاکرات، کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپاست.

 

 

پیشینه

 

گروه 1+5 پیش از این خواستار محدود شدن یا توقف همه فعالیت های هسته ای ایران بوده که می تواند در ساخت سلاح هسته ای مورد استفاده قرار گیرد. این گروه، غنی سازی اورانیوم در ایران فوری ترین دغدغه خود معرفی کرده است.

 

در مقابل، ایران تأکید کرده که غنی سازی اورانیوم را صرفاً با هدف تأمین سوخت رآکتورها و نیز مقاصد تحقیقاتی انجام می دهد. غنی سازی اورانیوم در ایران تاکنون به سطح موردنیاز برای ساخت سلاح هسته ای نرسیده، اما غربی ها مدعی هستند ایران می تواند به سرعت مسیر غنی سازی خود را به سمت تسلیحاتی شدن تغییر دهد.

 

ساخت رآکتور آب سنگین اراک که در تولید پلوتونیوم به کار می آید، موضوع دیگری است که غرب نسبت به آن ابراز نگرانی کرده است. ایران اعلام کرده از این رآکتور برای تولید ایزوتوپ های مورد نیاز برای مصارف پزشکی استفاده خواهد شد و کار ساخت رآکتور اراک هم سال آینده به پایان خواهد رسید. آژانس بین المللی انرژی اتمی اعلام کرده شواهدی مبنی بر استفاده ایران از رآکتور اراک برای مقاصد نظامی وجود ندارد.

 

مواضع

 

ایران خواستار آن است که در ازای هرگونه توافق در موضوع هسته ای، تحریم های وضع شده بر بخش نفت و تبادلات مالی کاهش یافته و در نهایت به کلی از میان برداشته شود. طی روزهای اخیر، برخی اخبار و گزارش های تأیید نشده، مدعی احتمال موافقت ایران با توقف غنی سازی 20 درصدی شده بود. این اخبار همچنین از آمادگی ایران برای دادن اجازه دسترسی های بیشتر به بازرسان بین المللی حکایت داشت.

 

اما به نظر می رسد این برای 1+5 کافی نیست. این گروه خواستار محدود شدن بخش های مختلف فعالیت های هسته ای ایران است. این امر به معنای کاستن از تعداد و تغییر نوع سانتریفیوژهایی است که هم اکنون در کار غنی سازی اورانیوم در ایران مورد استفاده قرار می گیرند. علاوه بر این، 1+5 تقاضای انتقال اورانیوم غنی شده ایران که جنبه ای غیرضروری دارد را به خارج از کشور مطرح کرده است.

 

عباس عراقچی در پاسخ به این درخواست ها تأکید کرد ایران هرگز اورانیوم غنی شده خود را به خارج از کشور انتقال نمی دهد.

 

درخواست توقف فعالیت تأسیسات هسته ای «فردو» و نیز انصراف ایران از ادامه ساخت رآکتور آب سنگین اراک، از دیگر تقاضاهایی است که تاکنون از سوی غرب مطرح شده است.

 

تاریخچه

 

مذاکرات کنونی، ادامه روند گفت و گوهایی است که 10 سال پیش میان ایران و فرانسه، انگلیس و آلمان آغاز شد. طی سال های بعد و همزمان با تشدید تحریم های شورای امنیت و کشورهای غربی علیه ایران، کشورهای آمریکا، روسیه و چین نیز به روند مذاکرات وارد شدند.

 

طی این سال ها، مذاکرات چندین بار متوقف و از سر گرفته شده که دلیل اصلی این روند، خودداری طرف مقابل از پذیرش درخواست ایران برای به رسمیت شناخته شدن حق خود جهت غنی سازی اورانیوم بوده است. اکنون گفته می شود که این کشورها حاضرند برنامه غنی سازی اورانیوم ایران را بپذیرند؛ اما تنها در صورتی که ایران با تشدید نظارت های بین المللی، محدود کردن حجم برنامه هسته ای خود و انتقال بخشی از اورانیوم غنی شده به خارج از کشور موافقت کند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: