در فاصله چهار ماه تا آغاز جشنواره بین المللی فجر سی و یکم و در شرایطی که آهسته آهسته مقدمات برگزاری این دوره از جشنواره می‌بایست فراهم شود، از علیرضا رضاداد به عنوان دبیر این دوره از جشنواره نام برده می‌شود؛ اتفاقی که در صورت وقوع، دورنمای متفاوتی را برای سینمای ایران شکل خواهد داد.
به گزارش «تابناک»، جشنواره بین المللی فیلم فجر در چند دوره اخیر نتوانست کف توقعات ممکن را برآورده سازد و هرچند از سوی مسئولان برگزاری تلاش‌هایی در این زمینه صورت پذیرفت اما در نهایت غیبت بسیاری از سینماگران که حکم قهر با این رویداد را به واسطه حضور مدیران وقت داشت، باعث شد تا مهم ترین اتفاق سالیانه در حوزه سینمای ایران هر سال ضعیف تر از سال قبل شود.
حتی حذف جشن خانه سینما از طریق تعطیلی موقت این نهاد نیز نتوانست منجر به رونق بیشتر این رویداد شود و همه سینماگران را متقاعد سازد که تنها رویداد مهم پیش رویشان در داخل کشور، جشنواره فجر است و این جشنواره حتی در دوره اخیر نیز سطح بالایی (در قیاس با برخی از ادوار پیشین همین جشنواره) از کیفیت را به همراه نداشت.
دوره پیشین نیز با انتقادات فراوانی همراه بود، چرا که نگاه جشنواره نیز باعث نشد که ممیزی اندکی با تساهل برخورد کند و فیلم‌ها به شکلی زیر قیچی ممیزین رفت که دیگر برای اکران عمومی نیازی به اصلاح چندانی نداشت و بماند که بر سر برخی فیلم‌ها چه آمد و چگونه به «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» حتی یک سانس نمایش نیز داده نشده بود.
به گزارش «تابناک»، جشنواره بین المللی فیلم فجر در چند دوره اخیر نتوانست کف توقعات ممکن را برآورده سازد و هرچند از سوی مسئولان برگزاری تلاش‌هایی در این زمینه صورت پذیرفت اما در نهایت غیبت بسیاری از سینماگران که حکم قهر با این رویداد را به واسطه حضور مدیران وقت داشت، باعث شد تا مهم ترین اتفاق سالیانه در حوزه سینمای ایران هر سال ضعیف تر از سال قبل شود.
حتی حذف جشن خانه سینما از طریق تعطیلی موقت این نهاد نیز نتوانست منجر به رونق بیشتر این رویداد شود و همه سینماگران را متقاعد سازد که تنها رویداد مهم پیش رویشان در داخل کشور، جشنواره فجر است و این جشنواره حتی در دوره اخیر نیز سطح بالایی (در قیاس با برخی از ادوار پیشین همین جشنواره) از کیفیت را به همراه نداشت.
دوره پیشین نیز با انتقادات فراوانی همراه بود، چرا که نگاه جشنواره نیز باعث نشد که ممیزی اندکی با تساهل برخورد کند و فیلم‌ها به شکلی زیر قیچی ممیزین رفت که دیگر برای اکران عمومی نیازی به اصلاح چندانی نداشت و بماند که بر سر برخی فیلم‌ها چه آمد و چگونه به «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» حتی یک سانس نمایش نیز داده نشده بود.
با این اوصاف یکی از انتظارات پس از تغییر مدیریت سینمای ایران، ایجاد تحول در این نهاد بود، به گونه‌ای که حضور حداکثری سینماگران را در این رویداد با آثاری مشتمل بر مضامینی متفاوت و پرداختی اثرگذار شاهد باشیم؛ اتفاقی که به نظر می‌رسد وقت وقوعش باشد، چرا که تنها چهار ماه تا نخستین روز برگزاری جشنواره سی و دوم باقی مانده و طبیعتاً زمان چند ماهه ای برای برگزاری این رویداد ضروری است.
در این زمینه با علیرضا رضاداد گفت و گو شده و احتمال اینکه رئیس پیشین بنیاد فارابی در دوره اصلاحات و اوایل دولت نهم و همچنین مشاور کنونی رئیس سازمان سینمایی، دبیر جشنواره فجر آتی شود، تقریباً قطعی است. مدیر 52 ماهه فارابی، سبقه چهار دوره دبیری جشنواره فیلم فجر و چهار دوره دبیری جشنواره کودک را در کارنامه دارد و احتمالاً هیچ چهره‌ای تجربه وی را برای مدیریت بر این نهاد ندارد.
باید دید به همراه رضاداد که چهره‌ای تماماً اجرایی است و بیشتر در این بخش کارکرد دارد تا در حوزه سیاست گذاری، تا چه میزان شاهد تغییر رویه در انتخاب فیلم‌های متقاضی حضور در جشنواره بین المللی فیلم فجر خواهیم بود و آیا سال سینمایی پیش رو نسبت به سال آینده با امیدواری بیشتر آغاز می‌شود و اقتصاد سینمای ایران از بهمن ماه 1392، رو به بهبودی خواهد گذاشت.
نظرات شما عزیزان:
تاریخ: جمعه 12 مهر 1392برچسب:راحت باش,جشواره فیلم فجر,
ارسال توسط حسین ص
آخرین مطالب
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
